ΧΡΙΣΤΟΣ και ΒΑΡΑΒΑΣ

Πνοές..
ανοιχτά παράθυρα
μια θάλασσα που αφρίζει
αλυχτούν οι νύχτες
κάτι θα ξεσπάσει,

κοιτώ τα μάτια σου
κρύβουν οδύνη
χαιδεύεσαι στην κόψη
του σπαθιού,
δεν σε τρομάζουνε οι κρότοι
σε τρομάζουν οι σιωπές..

την ανθισμένη ανεμώνη
κοιτάζεις στον γκρεμό
ζεί.. λες με δάκρυα εκεί,

μονολογείς σβησμένες λέξεις
των χαμένων σου απόηχος,
στεναγμοί..
στ'άσπρα σεντόνια πάνω της ζωής
λεκέδες από τον θάνατο του αύριο,

έξω από σφαλισμένα ερημοκλήσια
οι προσευχές σου
τάματα κάνεις σε άπονους αγίους,

γονατιστός ανηφορίζεις..
δεν το καταλαβαίνεις
κατρακυλάς,

τι καρτεράς..

πάτα πάνω στα κύμματα
γίνε λίγο Χριστός
για λίγο..
πήδα από το ένα στο άλλο
λήστεψε εσύ λίγο φώς
στων προσδοκιών σου τις ακτές
αχνοφάνηκαν τα πρώτα σπίτια,

πολέμα..
μην τους αφήνεις
οι Βαραβάδες να γινουν της ζωής σου..