Ο ΤΟΙΧΟΣ

Ζωγραφίζω με τα μάτια
τον άσπρο μου τοίχο,
ιδίως τις νύχτες
τις έρημες νύχτες..

παίρνω ίσκιους του φεγγαριού
και φτιάχνω την μορφή σου
με το ανέμισμα της κουρτίνας
ρίχνω τα μαλιά σου στο πρόσωπο
σαν την φωτογραφία σου
με το φως της λάμπας του δρόμου
φτιάχνω την ματιά σου,
ατίθαση και υποτακτική,
που και που σηκώνω το χέρι
να συμπληρώσω μια γωνιά σου
λιτές οι γραμμές
χωρίς χρώμα
φωτογραφία ασπρόμαυρη..

σε ζωγραφίζω γυμνή
παραδομένη..

κλείνω τα μάτια
τα ανοίγω
σε βλέπω να περπατάς
πάνω στα κύμματα
να έρχεσαι σε μένα
απλώνω τα χέρια
σ'αγκαλιάζω
σε φιλώ
σε γεύομαι,
ύστερα πάλι σταυροπόδι
να πίνεις τον καφέ σου,
να λούζεσαι
αλαφροφόρετη να κοιμάσαι
σε φιλώ στην πλάτη
νοιώθω το ρίγος σου
ύστερα το γέλιο σου ακούω..

ζωγραφίζω με τα μάτια
τον άσπρο μου τοίχο
ίδίως τις νύχτες
τις έρημες νύχτες..

πόσο μου λείπεις
πόσο πολύ σε θέλω..