ΒΡΩΜΑΕΙ Ο ΑΕΡΑΣ

Καταστρεμένες ζωές
φερμένες από την κόλαση
της ελπίδας,
έχει και η ελπίδα κόλαση,
είναι αυτή που σκοτώνει τα όνειρα
πριν γεννηθούν,
ονειρευόσουν
πλάι στο ποτάμι,
από τον ίσκιο κάτω του πλάτανου,
μέσα στην λουλουδιασμένη σου αυλή,
στα παραμύθια της γιαγιάς,

νέο κορίτσι ονειρευόσουν,
πήρες την μεγάλη στράτα
για το όνειρο,

σουρούπωνε..
γκρίζο έλεγες είναι
θα ξημερώσει,
προχώραγες,
μα κείνο κράταγε σε μάκρος,
συνέχιζες,
αντίς για την ανατολή που καρτέραγες
σε πρόλαβε η ζωή,
σε φίλεψε με λίγο από θάνατο,
σε ξεγέλασε και κείνη η τσιγκάνα
που είπε πως θα ζήσεις
ως τα βαθειά σου γεράματα,
ψέμματα,
σε ξεζούμισε στα εικοσιδυό σου,
σε έβαλλε στο κάδρο του τρόμου,
τότε αποκαλύφτηκε και το σάπιο πρόσωπο
μιας ξεφτιλισμένης κοινωνίας,
οι γαμιάδες της είδαν και φοβήθηκαν
το δικό τους σάπιο πρόσωπο,
οι γαμιάδες σου
αυτοί που γάμαγαν την ψυχή σου,
τρέξαν να κρυφτούν στους υπονόμους
της υποκρισίας,
η ανευθηνότητα της μαγκιάς,
χωρίς προφυλαχτικό η μαγκιά
χωρίς προφυλαχτικό και η ζωή,

βρωμάει ο αέρας..