ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΕΤΟΙΜΗ

Δεν ήσουν έτοιμη,
πήρες να ζωγραφίζεις το όνειρο
μα σου έλειπαν τη ψυχής τα χέρια,
μιά μουτζούρα έφτιαξες και κείνη ατέλειωτη,
φόντο τάχα έβαλες τον ήλιο,την θάλασσα,τον ορίζοντα τον μακρινό,
έλειπε όμως το έιδωλο,
έλειπε το πάθος,το ρίσκο,ο γκρεμός,
αλήθεια γιατί με έστησες απέναντι;

δεν ήσουν έτοιμη,
πήγες να πετάξεις και σωριάστηκες
πριν ανοίξεις τα φτερά σου,
ας ήμουν εγώ πάνω στο κλαρί του έρωτα
να σου φωνάζω έλα,
φοβήθηκες,έτρεμες το ύψος,
τότε γιατί μου ψυθίρισες πως έχεις φτερά;

δεν ήσουν έτοιμη,
πήρες να φτιάχνεις το σκαρί του ταξιδιού σου
και όταν τέλειωσες και μου είπες
έλα πλάι μου στο πηδάλιο
διαπίστωσες πως δεν είχες θάλασσες να ταξιδέψεις,
δεν ήσουν έτοιμη,

και εγώ που πίστεψα σε σένα,κρίμα..