ΟΥΤΟΠΙΑ

Αγκυλώνει της απουσίας το ρόδο,
σταλαγματιά πόνου
σε στρωμένα σεντόνια
η γιορτή της μοναξιάς,
σβυστό το λυχνάρι,
αφουγκράζεσαι το κενό
του χαμένου σου μισού,
το κάνεις όλο
με την δική σου απώλεια,
καρφώνεις με την παλάμη σου
φτιασίδια ψεύτικα του έρωτα
στον τοίχο της απελπισίας,
ματώνεις,
πονάς,
αντέχεις,
καρτεράς τον γυρισμό,
λίγο ακόμα,
λίγο ακόμα,
πόσο πολύ είναι το λίγο!
διαβαίνει στο λίγο η ζωή,
απουσία του γυρισμού,
αυταπάτες,
η ουτοπία του ανεξόφλητου,
αν δεν αφήνει
χνάρια επιστροφής
ποτέ δεν κράταγε μπογιές
για να τα χρωματίσει..
ξεκίνα,φύγε,
ξεδίψασε
με το τελευταίο σου δάκρυ.