Ο ΠΥΡΓΟΣ

Κάποτε θα βρεθούμε,
κάτω από τον ίσκιο
μιάς ροζ τριανταφυλλιάς,
μέσα στο δάκρυ
μιάς ακάτεχης στιγμής,
πίσω από το βότσαλο
που λούζεται στα κύμματα
του έρωτα..

τρανεύουν όλα για μάς
αγαπημένη μου..

γέμισα την άδεια κάμαρα
με στιγμές σου
αγαπημένη μου..
η χοργραφία σου
να ανάψεις το φως
είναι εκει,
η μελωδία της ανάσας σου,
το βαριανασάνεμα του πόθου σου
είναι εκεί,
το γυμνό σου λίκνισμα
από το δωμάτιο στην κουζίνα
είναι εκεί,
οι σταγόνες της ηδονής σου
στο πάτωμα
είναι εκεί,
το κουβαριασμένο πανωσέντονο
πεταμένο στην άκρη
από το ασκέπαστό σου σώμα
είναι εκεί,
το έργο όλο του έρωτά μας
ολοζώντανο
είναι εκεί..

όλα τα έπλασα για σένα
αγαπημένη μου..

υπόσχεση,
κάποτε θα βρεθούμε είπες,
είνα τα λόγια σου
όνειρο ζωγραφισμένο
στην ψυχή μου..

σε καρτερώ,
ας είσαι όνειρο
ας είσαι φαντασία,
εγώ τον πύργο μου
τον έκτισα για σένα..