ΑΠΟΥΣΙΕΣ-ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ

Φοβάσαι,
τι φοβάσαι,
μιλάς
σωπαίνεις
κλαίς,
σε σκοτεινές κάμαρες,
μοιρολογείς τον χρόνο
που χαρίζεις
σκοτώνοντας τον εαυτό σου,
σφίγγεις τις γροθιές
θ'αντέξω,
όχι,
ψύθιρος
κραυγές
άδειο βλέμμα,
βήματα νεκρά
στο άδειο δωμάτιο,
πάνω-κάτω
πάνω-κάτω,
άδειοι τοίχοι,
φως,
πουθενά φώς,
καρφώνεις τον πόνο
στο πάτωμα,
τον καθαγιάζεις με δάκρυα,..
κάποια στιγμή
μιά δέσμη
φωτίζει ένα καδράκι,
μιά κόρη μέσα του
μιά κυρά
σου χαμογελα,
μπορεί και να είναι πουλί,
ή πάλι ένα βατράχι
τι σημασία έχει
δεν είσαι μόνος,..

μιλάς,
σωπαίνεις,
φοβάσαι
τι φοβάσαι,
πνίγεις τους έρωτες
σε ψεύτικες ανάσες,
ζωή εικονική,
απουσίες,
ανοίγεις τα στήθη
στην ρόγα βυζαίνει η ντροπή,
πονάς,
πονάς,
ξέσπασε επιτέλους
άσε να βυζάξει ο έρωτας
άσε να βυζάξει η ζωή
περηφανέψου,
ζώ,
όπως θέλω,
αυτών που αγαπώ
παίρνω παρουσίες,
είσαι εδώ
δόσ μου το χέρι σου
σ'αγαπώ..