Δεν καπνίζω
όμως τα απομεσήμερα
στο γέρσιμο του ήλιου αντίκρα
ανάβω μνήμες
με την καύτρα του τσιγάρου τους
χόβολες συντηρώ ζωής
πότε~πότε μονολογώ
για το αταξίδευτο σου λέω ταξίδι μας
σου λέω χρόνια πολλά
για το λαστιχάκι από τα μαλλιά σου
επάνω στο κομό
για εκείνο το κρυμμένο χάδι σου
κάτω από το απαλοσκέπασμα του έρωτα
μαλώνω με τις σκιές
απραγματοποίητων ονείρων
ύστερα πάλι αγαπημένη μου
κοιτάζω τα μάτια σου
αναδύω από μέσα τους υποσχέσεις
απελπισμένος που δεν κάηκα
στην φλόγα σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου