Οι δυο μας
εσύ και εγώ
σε ώρες εξομολογήσεων
σε ώρες που τα πάθια οι ηδονές
της αγάπης οι ντροπές
αναζητήσεις γίνονται ψυχής
ακούω τις λέξεις σου
"πάρε με"
"ειμαι δική σου"
"αγάπα με"
"πιο πολύ αγάπησέ με"
πως να ξέρεις αγαπημένη μου
πως εσύ στην μικρή σου χούφτα
ολάκερη κρατούσες την ύπαρξή μου
απρόσμενος ήλιος
ήσουν στα σκοτάδια μου
μ΄άγγιζε το αγέρι στο πρόσωπο
και νόμιζα πως είναι τα μαλλιά σου
πως να ξέρεις αγαπημένη μου
πως φοβήθηκα την τόση ευτυχία
συγχώρεσέ με..
αφόρετο ρούχο
δεν σε ντύθηκα ποτέ μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου