Αγαπάω
τα θλιμμένα μάτια
τα ξεβρασμένα κουφάρια των καραβιών
κείνα που έζησαν
το τραγικό και το ωραίο
το ταξίδι και το τέλος
αγαπάω..
τον πνιγμό της βίας αγαπάω
την πάχνη του χειμώνα
που γίνεται νερό για διψασμένους
τους απροσκύνητους αγαπάω
τους εξόριστους του έρωτα
του θάνατου τους άφοβους
αγαπάω την σιωπή σου
την βυθισμένη σε χαμένα όνειρα
τα πληγωμένα πουλιά αγαπάω
μα ποιο πολύ
τα χείλη σου αγαπάω
επειδή ίσως
μου ξαναπούνε σ΄αγαπώ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου