Η ΝΥΧΤΑ

 Υγρή η νύχτα

πεζοδρόμια έρημα

κάθε στιγμή θαρρείς

σταλάζει δάκρυα

βουρκώνει 

κλαίει

κλαίει για τις πληγές της

στο βάθος αχνοφέγγει ένας φανοστάτης

ειρωνία

προσποιείται την ελπίδα

εγώ δεν έχω πια δάκρυα

τα δάκρυα λυτρώνουν λένε

εμένα μου τα πήρε όλα η απουσία σου

αγιάτερυτη πληγή

παραδομένο έσβησε και αυτό το λιγοστό το φως

νύχτα πάλι...