ΑΓΑΠΗΣ ΑΔΙΚΟ..

Στιγμές-στιγμές
νοιώθω τον ποιο δυνατό πόνο
τ΄απόβραδα κρύβομαι
μέσα στην ανωνυμία της νύχτας
σου μιλώ μα δεν μ'ακούς
με πνίγει τούτο το μαρτύριο της σιωπής
βγάλε με σου λέω από εκεί
φανέρωσέ με
λύτρωσέ με αν θες
αστέριωτο το παρελθόν
από μοναχούς ανθρώπους
χρυσαλλίδες είναι που γυρεύουν
μια αχτίδα φως

έρχεται η νύχτα
και εγώ πονάω
δεν ξέρω πως θα την ανταμώσω
σκέφτομαι το σχιστό σου φόρεμα
ίσαμε ψηλά
μήπως και γλιτώσω
ξέρεις
κείνο που το άνοιγες τόσο-όσο
να με συνεπάρει του πόθου σου η αστραπή
σιμώνει η νύχτα
νάτη
φοβάμαι
πάει πολύ καιρός
από τότε που μου χαριζόσουνα τις νύχτες
τώρα η νύχτα
με φορτώνει με την απουσία σου
με κόβει
με ματώνει
με πονάει
ξέρεις αγαπημένη μου
είναι εκείνο της αγάπης τ'άδικο που με τυραννάει..