ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ..

Πάλι εκεί..
στον έρημο σταθμό
με τα φύλλα του φθινόπωρου
στιβαγμένα στις γωνιές
από το αγέρι της χρεωκοπημένης ελπίδας
με τα αδειανά παγκάκια
με δυο σπασμένα τζάμια
να βαριανασαίνει από μέσα του η θλίψη,
η μισοκρεμασμένη πινακίδα
δεν λέει τόπο
γράφει πάνω της
<<χαμένος κόσμος>>
δίχως τα μάτια σου,
πάλι εκεί..
στο προθύρι του χειμώνα
με της ερημιάς
τις ατέλειωτες νύχτας
με το παραμιλητό της μοναξιάς
με το αγκομαχητό του παράπονου
με την ικεσία του γυρισμού
με την παλάμη
που κάθε που σφουγγίζει δάκρυα
να μαραίνει την ζωή,
πάλι εκεί..
στον μαρτυρικό αντίλαλο της σιωπής
δεν έχω πια φωνή
να σε φωνάξω έλα,
πάλι εκεί..
στους στεναγμούς αδειανών δωματίων..