ΦΟΒΑΜΑΙ

Γύρισα πίσω
στην μάζωξη στοιχειωμένων ονείρων
με ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι
και ένα πετρωμένο δάκρυ στο μάγουλο
για την μισή ζωή
για τον μισό θάνατο,
μικρές αναβολές
κάτω σε τσίγκινες σκεπές
η βεβαιότητα
προδότης της νίκης
διεκδικητής της ηρεμίας,
η θάλασσα αφρισμένη δίπλα μου
φοβάμαι
ένα χάρτινο φτιάχνω καραβάκι
γράφω στην πλώρα το όνομά σου
φοβάμαι
θα λιώσει πριν να φτάσει στην ακτή σου
όμως προσπάθησα θα πω
δικαιολογίες
ο πληγωμένος έρωτας
αποστρέφεται την ήττα
φοβάμαι
λεχώνα η ζωή
αποποιούμαι την ευθύνη
άπραγος και αμέτοχος
μοιρολάτρης παρατηρητής
φταίει λέω η μαμή
δικαιολογίες
σιχαίνεται η επανάσταση
τους δειλούς
φοβάμαι
το έρεβος της νύχτας
σκοτώνει την ανατολή μου
ολοένα και πιότερο συμφιλιώνομαι
ζωή άζηστη
φοβάμαι..

ένα παιδί ακούμπησε το μάγουλό του
στον ώμο μου
πως βρέθηκε στην αγκαλιά μου;
δεν νικήθηκα ως φαίνεται..