Αυτός ο δρόμος
με τα γυμνά δένδρα
την πυκνή ομίχλη
που βγάζει;
σκιές αδέσποτων σκέψεων,
αδιέξοδα
ελπίδες
μαντέματα,
ισσοροπίες
σε κενά ζωής..
αιμόφυρτη η μνήμη
ξετυλίγει το κουβάρι της
ένα μαχαίρι την χαράζει
να φύγει το πύον της,
να φύγει η ομίχλη
να φανεί η ζωή..
με τα γυμνά δένδρα
την πυκνή ομίχλη
που βγάζει;
σκιές αδέσποτων σκέψεων,
αδιέξοδα
ελπίδες
μαντέματα,
ισσοροπίες
σε κενά ζωής..
αιμόφυρτη η μνήμη
ξετυλίγει το κουβάρι της
ένα μαχαίρι την χαράζει
να φύγει το πύον της,
να φύγει η ομίχλη
να φανεί η ζωή..
Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως.
~Γιάννης Ρίτσος~
πως το συνέδεσες έτσι σοφία μου,υπέροχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο μου, όταν οι ποιητές συνομιλούν, εγώ μονάχα να συνδυάσω μπορώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήμου χάρισες πολλά-πολλά χαμόγελα....κυρίως συστολής,ξέρεις εσύ..
ΑπάντησηΔιαγραφή