ΠΟΥ ΠΑΣ..ΜΕΙΝΕ..

Επικύρωσες το εισητήριο..

είπες εδώ δεν έχει αύριο
έσυρες την βαριά κουρτίνα
αντάμα με το χάσιμο
της τελευταίας ελπίδας,

αυλαία..

μοναχικός επιβάτης
σε έρημο σταθμό
βρέχει..
όλη η βροχή μια σταλαγματιά
όλη της ένα δάκρυ,
του αποχωρισμού..


σκουριασμένα βαγόνια
σε χορταριασμένες ράγες
ρημαγμένα,

που πάς..
με ζωή ρημαγμένη
φορτωμένος στην πλάτη,
που πάς..
οι κλειστές αγκαλιές
δεν αφήνουν χαραμάδες
να τρυπώσεις
κρύο,
που πάς..
ο παράδεισος που ονειρεύεσαι
στην πόρτα του έχει ταμπέλα
"πλήρης"
δεξιά του..
πως γίνεται πάντα δεξιά του
ένα τόξο δείχνει τον δρόμο..
"κόλαση",

μείνε..
εδώ είναι ο ήλιος σου
εδώ ο σπόρος σου
εδώ το δενδρί
που στον ίσκιο του θα ξαποστάσεις,
μείνε..
πάρ΄τους τα μαχαίρια
από τα χέρια,
ούτε μια ανάσα σου
να τους χαρίσεις,
μείνε..
η ματωμένη ανατολή
του αγώνα
γλυκαίνει με την νίκη
το ηλιοβασίλεμα
μελώνει,
μείνε..