ΑΡΝΙΕΜΑΙ

Αρνιέμαι την καταδίκη,
την έπαρση αρνιέμαι,
τον εφυσηχασμό αρνιέμαι,
της ζωής μου την τελευταία μέρα
αρνιέμαι,

στο τώρα ποντάρω,
ας το στοίχημα ένα μικρό
μαραμένο,πεσμένο φυλλάρακι είναι,
κάποιου λουλουδιού,

μετέωρος στο χείλος της ζωής
ανάμεσα στην άβυσσος ταλαντεύομαι
και την ελπίδα,
σώνομαι γατζωμένος
στην κόκκινη ηλιαχτίδα της ανατολής,
και την πορφυρένια πάλι
του δειλινού μαγεία,

μεσάνυχτα ακριβώς
αρχίζω να φυτεύω
έρωτες-πόθους-προσμονές,
το πρωί όλα θα τάβρω
ανθισμένα,

το όνομά σου ψυθιρίζω,
τον θάνατο αρνιέμαι..