Ο ΜΙΚΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ

Το ρολόι έσταζε τις ώρες του
στης μοναξιάς την κρύα παλάμή,
αργά,βασανιστικά,
δήμιος που στα χέρια του κρατά
την χάρη ζωής,
κινηγημένες οπτασίες
με κομένα χέρια
χορεύουν τον χορό
της ουτοπίας,
γυμνώθηκαν  οι πειρασμοί
αβάσταχτο να κάνουν το μαρτύριο,
σαλεμένος νούς
αφουγκράζεται της ερημιάς
τους ήχους,
στο κάδρο του παραθύρου
ο ίσκιος της απουσίας,

αλόγιστο και τούτο το φεγγάρι,

στο περβάζι του
ο μικρός βασιλικός μοναχά
ληστεύει ελπίδες,
σε θωρεί αλαφροφόρετη
στην προκυμαία εκείνου του λιμανιού
όπου προσάραξαν τα όνειρά μου..