ΑΔΕΙΑ ΖΩΗΣ

Στο κατάστρωμα της θλίψης
κοιμούνται,΄σερνονται,βαριανασαίνουν
τα χαμένα όνειρα,
ξέμειναν πίσω,
ιαχές ψεύτικες
τα παραπλάνησαν,
από σπασμένες κουπαστές
προσπαθούν να κρατηθούν,
γύρω τους μολυσμένα λόγια
επιτήδειων φονιάδων συνείδησης,
χλωροφόρμιο αναισθησίας
παράλυσης,
παραλυμένα αύριο
από ελπίδες ξεκοκαλισμένα,
καμουφλαρισμένες υποσχέσεις
ταξίματα σωτήρων,
αφού σου κόψανε το ένα σου πόδι
υπόσχονται να σου σώσουν το άλλο,
ψέμματα,
κι αυτό ψέμματα,
εγώ όμως δυό πόδια είχα
και μια ψυχή που βρόνταγε
στα στήθη,
αυτή που να μην ακουστεί φοβάται
δεν είναι δική μου,
ούτε δική σου είναι,
κτύπα το πόδι σου
να σειστεί η γής,
την ΑΔΕΙΑ ΖΩΗΣ
την δικαιούσαι
δεν την επαιτείς..