ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ

 Ένα ποτήρι κόκκινο κρασι

πλάι μου η μελαγχολία

δεν μιλά

δεν αντιμιλά

σωπαίνει

πάντα σωπαίνει

πήρα την φωτογραφία σου

πέρασα απαλά τα δυο μου δάχτυλα

στα χείλη σου

ψιθύρισαν σ΄αγαπώ

ξεσκάλωσες την τιράντα σου 

από τον ώμο

φίλισα τον λαιμό σου

υγράθηκαν τα μάτια μου

δυο δάκρυα 

κύλισαν στα στήθεια σου

πόθου το ένα

από γλυκό παράπονο το άλλο

ένα θλιμένο αγέρι με ρώτησε

αν τόσο πολύ σε αγαπάω

-ναι του είπα

έφυγε με ανοιγμένα τα φτερά

μακάρι να έρχεται σε σένα..