Μιαν άνοιξή σου δώσε μου
να ζήσω τους χειμώνες μου
ασήκωτο το όνειρό μου
για σε
θέλω να ξεχάσω
μα ντύνεται στα μαύρα τότες η ψυχή μου
μήπως και αυτά τα κοραλλένια λουλούδια
στον βυθό του έρωτα
δεν μαρτυρούνε πόνο;
με λυγίζει ο χρόνος
ρωτιέμαι
πως αντέχεις μακριά μου
κείνοι οι λεμονανθοί στην αυλή σου
ψιθυρίσματα θύμισης
αγάπα με
για λίγο ακόμη αγάπα με
ίσως σε προλάβω..
Υπέροχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαρά μου που σου άρεσε ειρήνη,σε ευχαριστώ πολύ,καλή σου μέρα..
ΔιαγραφήΌλο μια νοσταλγία κι οδύνη και τα δώρα της φύσης ενδιάμεσα να ομορφαίνουν το ανεκπλήρωτο... Καλημέρα, ποιητή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήμε γέμισες με τα ομορφότερα συναισθήματα σίνα μου,πόσο πολύ σε ευχαριστώ,καλημέρα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή