ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ

Νοέμβρης ήταν
ή άνοιξη
με το χάδι μου
ζωγράφιζα ζωές
στο στήθος σου
ύστερα
σκυμμένος πάνω σου
ανάσαινα
ανάσαινα
ανάσαινα.
νοέμβρης ήταν
ή άνοιξη
δυο ποταμοί δακρύων
ανάμεσα στο στήθος σου
κούμπωσες το πουκάμισο
έφυγες
κενό απέραντο
απουσία
νοέμβρης ήταν
ή άνοιξη
χρόνος άχρονος
θλίψη
που είσαι
που είσαι
στεγνωμένα χείλη
αφίλητα
έριξε η νύχτα
το μαύρο βέλο της
στα μάτια της οδύνης
νοέμβρης ήταν
ή άνοιξη
χώρια σου
τυράγνια είναι η ομορφιά..