ΤΟ ΑΣΚΗΤΑΡΙΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Στο ασκηταριό της μοναξιάς
μαυροπούλια της ψυχής
φωλιάζουνε στις κόχες
ξερός ο τόπος,
ξεριζωμένα σ'αγαπώ
αγκαλιάζονται με την σιωπή
σιωπά και η ζωή
τυράννια,

άθεος της απουσίας
ονειρευόμουν έρωτα
τ'αραχνούφαντο τίποτα
στο κορμί σου
την προσμονή σου
πίσω από την κλειστή την πόρτα
μου τα έταξες
θυμάσαι;

στο ασκηταριό της μοναξιάς
μαζεύω την ψυχή μου
κάτω στο πότάμι
θα την ξεπλύνω από την γύρι
των αναμνήσεων
νυχτώθηκε η αναμονή
στο μισόφως του φεγγαριού
γράφω  μια λέξη
την αφήνω στον άνεμο

"αγαπημένη"