ΠΕΤΡΩΜΕΝΟ ΔΑΚΡΥ

Στάζουν οι ώρες αποκαμιά,

στοχασμοί ζωής
θλιβερά ερείπια
μιας πόλης
που δεν πρόλαβα να κατοικήσω
το σώμα σου
το σώμα σου,

κοιτώ τα ροζιασμένα μου χέρια
πόσο πάλεψαν να μερώσουν
την απουσία σου
ξεχέρσωσαν καημούς
όμως την νύχτα
ιδίως την νύχτα
αιωρούνται
πάνω από το γυμνό σου σώμα
δεμένα με την αόρατη κλωστή
της απελπισίας,
άλλη μια νύχτα
που δεν σε άγγιξαν
άλλη μια νύχτα
που πέτρωσε το δάκρυ
στα αμίλητα λόγια..