ΘΛΙΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Δεν σε συνάντησα ποτέ
αν ήταν θα σε ξεχώριζα στο πλήθος
μαβιά τριαντάφυλλα
στολίζουν το στήθος μου
λύπη
ένας αντάρτης έρωτας
με την εικόνα σου μοναχά
ταρακουνά τα συνθέμελά μου

στην άδεια μου κάμαρη
στα μισόφεγγα παράθυρα
σε μια γωνιά του κρεβατιού
προσπαθώ να πλέξω όνειρα
με σένα,
ζωγραφίζω πανσέληνους
αδειάζω ζωές
στο πηγάδι της προσμονής
θάβω τα μαχαίρια του "αδύνατον"
μέσα μου λέω
"θα σε βρω"

μια εικόνα σου
δυο σου λέξεις
ένα μισοριμαγμένο
"σ¨αγαπώ σου"
κρεμασμένα σαν αφημένα ρούχα
στην πίσω μεριά της κλειστής μου πόρτας
η παρέα είναι της μοναξιάς μου,
μια μουσική οδύνης
τότες που αγγιστρώνονται οι ώρες
στα ξερόκλαδα της ερημιάς
υγραίνει τα μάτια

στον γκρίζο μου τοίχο
η απόγνωση σκιτσάρει
χαρούμενη
με μαύρες μολυβιές
την μορφή του θλιμμένου έρωτα,
ένα του δάκρυ
ζωή δίνει στην ζωή μου,

το πρωί φορτωμένος με την απουσία σου
αραδιάζω στην ανατολή εικόνες μας
δικές μας
ΕΣΥ και εγώ,
μια ηλιαχτίδα κουράγιου
τυλίγεται στο δάχτυλο,


"ίσαμε το βράδυ πάλι"