ΑΓΙΟΚΛΗΜΑ

Μια σταγόνα αίμα
αιωρείται στην κόψη του σπαθιού

το αύριο

φιγούρες τρόμου
δράκοι
κοφτερές λεπίδες
απελπισία

στις ρίζες μιας κατακόκκινης
μπουκαμβίλιας
γεννιούνται χαμόγελα
ελπίδες
οράματα

αλλοφρονεί η σκέψη

ένα γλαροπούλι
μια νυχιά έκανε στην θάλασσα,
εκείνη..
στην στιγμή επούλωσε την πληγή

οι ανέραστες νύχτες
στα απομεινάρια μιάς άζηστης ζωής
γράφουν ποιήματα
δυσαναπλήρωτου κενού

στις φτερούγες μιάς αγριόπαπιας
ταξιδεύει ο χρόνος
κρατά όλα τα στερητικά α
στα χείλη του

μέσα από την ομίχλη
του απροσδιόριστου τώρα
τραβώ το ζωντανό σμαράγδι
της σημαντικότητας της ζωής

άι στο διάολο όλα..

μυρωδιά από αγιόκλημα
είναι η ζωή..